Bağlanma biçimi yaşamın erken dönemlerinde belirlenen ve süreklik gösterdiği düşünülen, kişinin diğer insanlarla ilişki kurma örüntüsünü şekillendiren bir görüngüdür (Bowlby 1973). Bowlby’e göre, dünya ile daha iyi başa çıktığı düşünülen bir kişi ile yakınlığını koruma ve ayrılığa direnme bağlanmanın tanımlayıcı özelliğidir, temel işlevi ise tehlikelerden korunmadır. Bağlanma davranışı ile araştırma ve keşfetme davranışı arasında karşılıklı bir ilişki vardır. Bowlby’nin kuram› (1973) Ainsworth ve arkadaşları (1978) tarafından geliştirilmiştir. Yabancı durum testi olarak adlandırılan ve deney ortamında annesinden ayrılan ve bir sure sonra annesiyle buluşturulan çocukların tepkileri ile karakterli gözlem sonuçlarına dayanarak güvenli, kaçıngan ve kaygılı-ikircikli bağlanma biçimleri tanımlanmıştır. Bağlanmanın biyolojik izdüşümünün oksitosinle ilişkili olduğu hipotezinden yola çıkarak, depresyonlu olgularda oksitosin reseptörünün CG genotipinin bir polimorfizmi ile erişkin ayrılma anksiyetesi arasında bir birliktelik gösterilmiştir (Costa ve ark. 2009). Hayvan çalışmalar› ebeveyn davranışında, beyinde, singulatın rol oynadığı ileri sürmekle birlikte bizlerde nasıl olduğuna ilişkin bilgilerimiz sınırlıdır. Yedi anneye bebeklerin ağlama sesi dinletilip fonksiyonel rezonans görüntülerinin kaydedildiği bir çalışmada, değerlendirilebilir nitelikteki dört görüntüde, anterior singulat ve sağ medial prefrontal kortekste, kontrollerde bulunmayan bir aktivite artışı gösterilmiştir (Lorberbaum ve ark. 1999).
Shaver tarafından geliştirilen ilk bölüm (1987) her biri erişkinleri güvenli, kaygılı/ikircikli ve kaçıngan olarak sınıflamaya yarayan, çocuklukta ebeveynle ilişki özellikleri ve genel davranış örüntüsü hakkında tanımlar içeren üç farklı ifadeden oluşmaktadır. Ölçeğin Mikulincer ve arkadaşları (1990) tarafından geliştirilen ikinci bölüm ise, katılımcıdan her birini 1 ile 7 arasında puanlaması istenen 15 maddeden oluşmaktadır.