Ayrılma anksiyetesi, kişinin anne ya da bağlanma figüründen ayrılma durumunda veya ayrılma beklentisinde anksiyete yaşaması halidir. Bir çocukluk dönemi sorunu olarak kavramlaştırılmıştır. Ayrılma anksiyetesinin uzun sürmesi, şiddetli ve gelişimsel açıdan uygunsuz olması ya da işlevselliği bozması durumunda ayrılma anksiyetesi bozukluğu (AAB) tanısı konur (Amerikan Psikiyatri Birliği 1994).
Çocukluk ayrılma anksiyetesi bozukluğu belirtileri yetişkinlik dönemine sarkabilir mi? Ayrılma anksiyetesi belirtileri yetişkinlikte de başlayabilir mi? Bu soruları araştıran Manicavasagar ve arkadaşları (1997, 2000) çocukluk ayrılma anksiyetesi bozukluğunun yetişkinliğe uzandığını saptamıştır.
Yetişkin Ayrılma Anksiyetesi Anketi (YAA), 2003 yılında Manicavasagar, Silove, Wagner ve Drobny’in geliştirdiği yetişkin ayrılma kaygısına ilişkin 27 maddeden oluşan bir özbildirim ölçeğidir. Bu ölçek ister çocuklukta başlayıp yetişkinlikte devam etsin, ister ilk kez yetişkinlikte çıksın ayrılma kaygısı belirtilerini sorgulamakta ve şiddetini belirleyebilmektedir. Ölçek, “çok sıklıkla, sıklıkla, nadiren, hiç” şeklinde verilen yanıtları değerlendirme ile ölçüm yapmaktadır. Ölçeğin Türkçe versiyonu geçerlik güvenirlik çalışması 2010 yılında Diriöz ve arkadaşları tarafından yapılmıştır.
Referans: Diriöz M. ve ark; “Ayrılma Anksiyetesi Belirti Envanteri İle Yetişkin Ayrılma Anksiyetesi Anketinin Türkçe Versiyonunun Geçerlik ve Güvenirliği” ; Türk Psikiyatri Dergisi 2011;22: 108-16